تأثیر توانبخشی ریوی مبتنی بر منزل بر فعالیت روزمره زندگی مبتلایان به بیماری انسدادی مزمن ریه

مقدمه: توانبخشی ریوی بخش مهم درمان بیماران مبتلا به بیماری انسدادی مزمن ریه با هدف رسیدن به استقلال و حفظ حداکثر عملکرد فرد می باشد؛ زیرا این بیماری سبب بروز عوارضی همچون خستگی و به دنبال آن، کاهش فعالیت روزمره زندگی می شود. هدف: تعیین تاًثیر توانبخشی ریوی مبتنی بر منزل بر فعالیت روزمره زندگی مبتلایان به بیماری انسدادی مزمن ریه. روش: این مطالعه تجربی از نوع پیش آزمون-پس آزمون دوگروهی روی 36 بیمار مبتلا به copd بستری در بخش های داخلی بیمارستان دکترمسیح دانشوری تهران سال 1389 به روش بلوک بندی تصادفی در دو گروه مداخله و شاهد انجام شد. برای هر یک از شرکت کنندگان گروه مداخله، 3 جلسه آموزشی یک ساعته به صورت فردی و چهره به چهره با محتوای آموزش نظری و عملی (آموزش تمرینات ورزشی شامل پیاده روی، تنفس لب غنچه ای و تمرین آن) انجام گرفت و به مدت 7 هفته پس از ترخیص در منزل ادامه داشت. ابزار پژوهش شاخص استاندارد بارتل (barthel index) بود. تحلیل داده ها توسط نرم افزار spss نسخه 5/11 با استفاده از  آزمون های تی مستقل و زوجی، مجذورکای و آنالیز کوواریانس صورت گرفت. یافته ها: میانگین سنی شرکت کنندگان 5/11±5/63 سال و 3/58 درصد مرد بودند. میانگین نمره فعالیت روزمره زندگی قبل از مداخله 5/7±2/87 و گروه شاهد 1/16±5/80 بود (12/0p=). پس از مداخله، میانگین نمره فعالیت روزمره زندگی در گروه  مداخله 5/4±5/95 و گروه شاهد 6/11± 8/80 بود (001/0p<) . نتیجه گیری: اجرای برنامه توانبخشی ریوی مبتنی بر منزل می تواند گامی مؤثر به منظور ارتقای فعالیت روزمره زندگی و به حداکثر رساندن استقلال بیماران مبتلا به  copdباشد و برای کاهش عوارض در این بیماران استفاده شود.